50 seneden bu yana Kocaeli’de yaşamakta olan bir insan olarak, artık Kocaeli’de nefes alamamaktan sıkıldım, bunaldım.
Gençlik yıllarıma baktığımda Kocaeli yeşil ve mavinin buluştuğu, insanların huzur içerisinde yaşadığı bir şehirdi.
Daha sonra her şey değişti ve yeşilin yerini betonarme binalar, mavinin rengini ise simsiyah bir renk aldı.
Benim gençlik yıllarımda rahmetli babamla birlikte balığa çıkar, türlü türlü balıklar tutardık.
O kadar çok balık vardı ki; o tuttuğumuz balıkları sadece biz yiyemez, komşularımıza ikram ederdik.
Şimdilerde bu iş öyle olmuyor maalesef…
Çeşit çeşit balığın çıktığı İzmit Körfezi şimdilerde kısır bir döngü ve bereketsizlik içerisinde…
Siz bakmayın öyle “o balık var, bu balık var, balık bol” diyenlere…
Yok kardeşim yok…
İzmit Körfezi’n de artık balık yok…
Neden yok?
Çünkü pislik var, fabrikaların atıkları var…
Gelelim yeşile; Kocaeli eskiden çok ama çok yeşil bir şehirdi.
Her yer ağaç, her yer temiz havaydı…
Sonra betonlaşma başladı Kocaeli’de…
O güzelim ağaçlar kesilip yerlerine koca koca binalar dikildi…
Kocaeli’de o ter temiz hava gitti yerine zehirli bir hava geldi…
Kanser vakaları arttı, astım gibi kronik hastalıklar arttı…
İnsanlar daha erken ölmeye başladı Kocaeli’de…
Şimdi ben bu yazıyı yazıyorum ya; bu yazmış olduğum yazının en ufak bir değeri olmayacak…
Yazmış olduğum bu yazıyı takan falanda olmayacak…
Deniz kirlenmeye, yeşillikler kesilip yerine beton binalar yapılmaya devam edecek…
Ama bilin ki doğa bir gün gelir bu yapılanların hesabını sorar bizden…
Sonra düşünürüz; Allah Allah bu doğal afetler neden oluyor ki?” diye…
KALIN SAĞLICAKLA…
